Naar de Franstalige Zwitserse school

Maandag 27 augustus: de eerste schooldag is een feit. Om 7.00 uur ging de wekker en moest "Maison Blanche" ontwaken. Dat ging prima, snel kleren aan, ontbijten en met de rugzakken op weg naar school. Thijmen was enthousiast en had er zin in. En aangezien ik iets met klavertjes heb, had ik van strijkkralen een klavertje voor hun gemaakt. Thijmen vond het geweldig maar Frederique wilde een bloem. Oké dan doen we dat.

 Onderweg waren we al een bezienswaardigheid op onze         oerhollandse fietsen, en wat is dat zwaar hier,  heuvel op, heuvel af............pppppffffff, met maar 3 versnellingen.

  Eerst Thijmen naar school gebracht waar Rob even mee naar juf Laurance geweest is. Aan de juf uitgelegd dat Thijmen vloeiend Nederlands praat..... maar dat is het dan ook. Oke, zei de juf, dan leren we hem Frans.

En ik mee met Frederique, die in een gebouw 200 meter verderop zit bij juf Christine.

Netjes een hand geven aan de juffrouw.

Afscheid nemen viel niet mee. Traaaaantjes.

Die traantjes waren volgens de juf meteen over toen we weg waren.

Frederique wilde na school toch echt als eerste een duik nemen in de jacuzzi. Lekker relaxen. Er kwamen volop verhalen uit. En het hoofd van juf is hetzelfde als de mamavan Sophie en Sarah (=zus van Rob) .  Ha ha, alleen die uitleg al. En ze lijkt er absoluut niet op.

Bij Thijmen en Frederique zitten geen Nederlandse of Belgische kindjes dus dat gaat echt bikkelen worden. Zal ik deze weken/maanden wel gaan merken verwacht ik. Maar ook dat hoort bij emigreren.

Dag 2 wordt er toch heel vrolijk naar school gegaan. Frederique had er zin in. En vol enthousiasme kwam ze al thuis. Leuk gespeeld en de eerste vriendschappen worden gesloten.

Tegen de juf praat ze alleen maar Nederlands (natuurlijjk).  Die snapt er niets van.  De juf heeft van mij een spoedcursus Nederlands gekregen: antwoord twee keer met 'ja', en een keer met 'nee'.

Ook Thijmen kon vanochtend niet wachten om naar school te gaan. Hij had al 3 vrienden gemaakt en hij geniet er volop van om weer met andere kinderen te spelen. Er zitten vijftien jongens en zeven meisjes in de klas. Nou dat is dus helemaal stoer.

De kinderen moeten buiten verzamelen en dan hand aan hand achter de juf de school in lopen naar het lokaal. Eenmaal boven moeten de schoenen plaats maken voor pantoffels en als je de klas in gaat geef je de juf een hand en zeg je bonjour Laurance. En bij het verlaten van de klas idem en dan zeg je au revoir Laurance. Heel netjes. "Maar", zei Thijmen "ze lopen hier wel achter mama want ze hebben nog geen digi borden, ook zijn de tafeltjes klein en sjouwen de kinderen zich een breuk aan alle spullen die ze dagelijks mee moeten nemen."


De moeders op school zijn erg vriendelijk en enkele moeders van kinderen uit Thijmens klas zijn zich aan me voor komen stellen. Erg aardig. Ik moet wel continue switchen van Engels naar Frans. Dus die hersenen van me worden flink getraind. Ik heb inmiddels al veel leuke en vriendelijke mensen ontmoet. En omdat het dorpje zo klein is (4000 inwoners) kom je overdag ook veel dezelfde mensen tegen. Het voelt dus allemaal erg vertrouwd.

En dan is het rust, alle kinderen zijn binnen.











Op de terugweg naar huis dacht ik even wat af te snijden. Helaas was dat niet mogelijk. Kwam wel weer mooie bijenkorven tegen. En voor ik wat kon doen was het al weer 12.00 uur.

Wel nog even gezellig met Mandy gekletst (mijn vriendin uit Nederland). Tja en dan vliegt de tijd natuurlijk.