Bliksembezoek 22 september - kaasfondue

Mijn nicht Judith heeft samen met haar vriend Paul vakantie gevierd in Italie en Zwitserland. Paul heeft eerst de Stelvio beklommen met zijn  racefiets en jawel in 2 1/2 uur was hij boven op de berg met 48 haarspeldbochten achter zich. Knap hoor! Daar moet mijn Zoetemelk nog wel even voor trainen.

........een keer hier de berg op naar St. Cerque gaf al een overweldigend gevoel.

De kinderen mochten kiezen wat de maaltijd zou zijn............jawel geheel in Zwitserse stijl werd er voor kaasfondue gekozen. En wat er gesmuld werd.

Judith en Paul zijn maar 1 nacht gebleven (de presentjes waren wel voor 2 weken overnachting, dus volgende keer langer blijven en niets meer mee nemen) want maandag moesten er weer knaken verdiend worden.

Zomaar een Zwitsers weekend

Vandaag stapt "de maitresse" van Thijmen in het huwelijksbootje.

Zaterdag 15 september om 14.30 uur in Bursin, 10 minuten rijden van ons huis.

Thijmen is helemaal blij, hij wil er mooi uitzien en het lied wordt in de auto nog geoefend. Hij doet goed zijn best, maar Ellen en ik moeten behoorlijk zoeken naar de Franse woorden die hij uitkraait.

De 'Prangins Saengerknaben' worden ruim van tevoren verwacht in de kerk.  Ze zouden zo maar eens te laat kunnen komen.

En daar is ze dan, een prachtige bruid samen met haar vader.

Ze zwaait nog even naar de vader van Thijmen, maar ze lijkt toch behoorlijk overtuigd te zijn van haar stap.

En Frederique mag lekker buiten spelen tijdens de mis. (dit doet me zo aan "the little house on the prairie" denken)

Even poseren met de kinderen uit de klas. Wij mogen nog mee gaan borrelen, maar dat doen we niet want wij zijn uitgenodigd om naar Robert en Karin te komen in het Zwitsers Chalet in Veysonnaz.

Allemaal mooie mensen.

Rond 18.00 uur zijn we in Veysonnaz. In een woord "wauw" boven op de berg en wat een uitzichten. Prachtig gewoon. We hebben heerlijke pasta gegeten en de kinders hebben lekker samen gespeeld.

Op zondag zijn we richting Siviez gegaan naar een stuwmeer boven op de berg.

De rivier schreeuwt om een extra dam. Rob ziet mogelijkheden, maar dat blijkt toch wat hoog gegrepen.

Dan maar stenen gooien in het riviertje.

Ach, als oma Niny dit kindvriendelijke hek maar zou kunnen zien .......

........ zou ze twee nachten niet meer slapen.









Boven op de dam hebben we een fraai uitzicht over het stuwmeer.

















Karin zet ons nog eens goed op de foto.
... en dat zonder te fotoshoppen.

Plaatselijke hanggroepjongeren.  Ze dachten dat het Facebookfeest hier zou zijn.....

De kids klimmen en spelen op de rotsblokken, de stenen die het water ingaan worden steeds groter.  Dus regelmatig moet er even ingegrepen worden.

Maar.....wat hebben ze genoten.

Het heerlijke appartement in Veysonnaz, wat een plaatje.

Nooit begrepen waar dat Zwitserlevengevoel op sloeg.

Mmmmmm, er gaat toch niets boven Maasmallows maken ;-)

Zenna-Maria geniet heerlijk van de barbecue.

Hier ziet men hen van voren.

In de ochtend rond 8.00 uur was dit ons uitzicht. hoe machtig.

Wie zou die vlaggenmast vanuit het dal toch zo mooi recht omhoog houden?

Een huis vol Tuijltjes

Normaal heb ik mijn handen vol aan één exemplaar mevrouw van Tuijltje, mijn vrouw Ellen.

Afgelopen weekend kon ik mijn geluk niet op toen ik drie exemplaren aantrof in mijn Zwitserse vakantiewoning: naast Ellen was daar ook mevrouw Van Tuijltje (oma Niny) en mevrouw van Tuijl (zus Sjannie).

En natuurlijk weer veel cadeaux.

"Sjannie wil je mij mat(k)e-upen dat vind it zo leut ;-)"

Al mijn dromen komen uit: de jacuzzi in met mevrouw van Tuijltje en mevrouw Van Tuijltje, terwijl mevrouw Van Tuijltje voor de drank zorgt.  Een soort vrouwelijke Kwik Kwek en Kwak die om mij heen huppelen.

Met mijn schoonmoeder en -zus de jacuzzi in.  Dat geloven ze thuis nooit.  Maar de foto’s liegen er niet om. En dan tonen wij alleen nog maar de foto’s die de censuur hebben doorstaan.

Maar, om een lang verhaal kort te maken: Hans en Liny kwamen eens een kijkje nemen in La Maison Blanche onder begeleiding van dochter Sjannie.  De spanning was de afgelopen weken in alle kampen opgelopen, want het zou geen makkelijke reis worden.

Sinds de herseninfarcten is het reizen voor Hans niet gemakkelijker geworden en Liny had met haar natuurlijke angsten ook zo haar bedenkingen, maar het bleek allemaal reuze mee te vallen.  De reis verliep als businessclass passagiers van de KLM vlekkeloos en ook het verblijf in Prangins was een groot feest.

Na een middagje onder de veranda gezeten te hebben wilde Hans al voor de komende 10 jaar bijboeken in onze B&B.  Hij genoot ervan zijn gezin bij elkaar te hebben en ook Liny straalde van plezier. 

Als kersje op de taart mocht zij 7 september ook naar haar eerste 73^e verjaardag in het buitenland vieren.  Wie had dat een jaar geleden kunnen bedenken. 

Sjannie weet ook in La Suisse de weg naar de winkels te vinden.  Samen met haar zus gooit ze wat gewicht op haar credit card en komt terug met een nieuwe outfit.

 Op zaterdagmiddag verkennen we de boulevard van Nyon en drinken gezellig een borrel op een terras aan de haven.  Vakantiesfeer.  Genieten met een grote G.

Zondagavond gaan ze, beloofd is beloofd, ook weer terug naar Nederland.

Het was voor iedereen gezellig, leuk om aan terug te denken, maar drie vrouwen Van Tuijltjes zijn op de langere termijn in mijn huis voor mij toch twee teveel.

Mijn vrouw is woest

Mijn vrouw is woest. En voor iedereen die mijn vrouw kent, is woest ook echt WOEST.
Na al die weken volle zonneschijn is er dan plots die donderwolk in huis. "Trouble in paradise".  Onweer in La Maison Blanche.

MAAR WAAROM?

Wat is er gebeurd? Wat heeft mijn eigen Heidi ertoe gebracht om haar zonnige humeur te verruilen voor een stevige Jura donderwolk?

Regels.  En dan geen gewone regels.  Nee, we hebben het hier over Zwitserse regels. Afspraken en wetten waar je het bestaan niet eens van zou kunnen dromen worden hier werkelijkheid.

Haar drie-versnellingen-tellende oerhollandse moederfiets is de directe aanleiding.

Je weet wel, zo'n fiets die met het grootste gemak recht op de standaard blijft staan, ondanks twee forse zakken aardappels op stuur en pakkendrager.
Of, wat ook nog wel eens wil gebeuren, zo'n fiets die met het grootste gemak recht op de standaard blijft staan, ondanks onze prinses op het stuur en prins op de pakkendrager.  (Kies de situatie maar die het meest herkenbaar is).

Heel Zwitserland kijkt haar na, wanneer ze haar fiets parkeert op het schoolplein met Frederique achterop.

Wat een schandaal!  Het is ongehoord! Het kan niet waar zijn!  Waar haalt ze het lef vandaag!

Dit soort zinnen klinken uit de monden van de Zwitserse moeders, want wat durft deze Nederlandse mama: ze heeft Frederique achterop haar fiets terwijl deze kleine koter niet eens een riem draagt.  Een band, een gordel een ketting (opnieuw kun je hier kiezen welke situatie het meest herkenbaar is).

"Of ze wel weet dat dit waarschijnlijk verboden is."  en "Of ze dit niet even aan de politie wil vragen of het zo wel in orde is."

Mijn vrouw denkt nog even aan een goed gemeende Zwitserse grap, maar aangezien die hier net zo zeldzaam zijn als de Zwitserse Marine, heeft ze toch rap door dat het hier om een typisch geval van cultuurverschil gaat.

Ze maakt nog snel een opmerking dat het wel in orde zal zijn, maar nog voordat ze thuis aankomt, ontvangt ze al een SMS op haar Swisscom mobile. What's app.

Het bericht geeft een samenvatting van de regelgeving van het Canton de Vaud met betrekking tot fietsgedrag.  Gauw gaat er een SMS terug.  Mijn vrouw reageert. Komt erop neer dat ze zelf wel bepaalt wat wel en niet kan.

Andere regels die hier gelden:
- op zondag mag het gras niet gemaaid worden
- op zondag mag er niet gestofzuigd worden
- op zondag mag je niet je auto wassen
- in appartementen mag je vaak na 22.00u de wc niet meer doorspoelen
- tussen 13.00 en 15.00 mag je geen was draaien of droger aanhebben
- als de heg van je buurman over de schutting hangt bel je de politie

En toch wonen we hier graag.  Supergraag.  Desnoods met die malle regels.

Salut!

Mijn Zwitserse maitresse

Vorige week vrijdag hadden Ellen en ik een afspraak.

Een afspraak met Laurence, de juf van Thijmen.

Nou is Laurence ook echt een juf.  Ik geef haar hooguit 22 lentes, draagt heeeeerrrlijk korte rokjes en minibroekjes en ziet er prima uit.  Kortom: Bon appetit!

In ons beste Frans, luisteren en vertellen Ellen en ik naar de juf en over Thijmens ervaringen in de klas van juffrouw Laurence.  Ze is heel tevreden over hem en vindt het heel bijzonder dat hij nu al elke dag met een grote glimlach bij haar in de klas zit.

Nou, nou, nou, wat kunnen we toch al een behoorlijk gesprek voeren in die pittige Franse taal.  Ellen krijgt een compliment over haar accentloze Frans.  Voor mij komt deze opmerking van juf Laurence als een pure uiting van beleefdheid en kan onmogelijk serieus gemeend zijn.  Eigenlijk ben ik natuurlijk gewoon jaloers, want waarom geeft de juf MIJ niet zo'n mooi compliment?  Heb ik het dan niet verdiend, of probeert ze Ellen gewoon te paaien om vervolgens schaamteloos met mij te flirten?

Ik hoop nog op dat laatste, maar na een paar mooie Franse zinnetjes vraag ik tussen "nez et levres" door, dat het toch wel in orde is dat we elkaar tutoyeren?

Oei.  Pijnnnnlijk punt voor de juf.  Meteen grijpt juf Laurence haar kans om me af te straffen.  Mais non, zegt ze.  Hier in La Suisse zegt iedereen "vous" tegen elkaar.  Alleen kinderen en heeeeele goede vrienden zeggen "tu".  Nou weet ik dat ik zeker niet tot die eerste categorie behoor, maar hoopte stiekem op die tweede.  NON!   Wel zegt ze,  nu duidelijk niet uit beleefdheid, maar recht uit haar hart, dat ze voor ons graag een uitzondering maakt en ons onze fouten vergeeft, omdat wij Frans niet als onze moedertaal hebben.  Juf Laurence legt ons uit dat het Mevrouw is, Madame Weber, of maitresse.

Ik heb niet lang nodig om mijn keuze te maken.  

Sinds afgelopen vrijdag heb ik hier in Zwitserland een maitresse.  En dat bevalt me prima!